Βιβλιοθήκη R.e.

[Captain Kouk]

Ως συνέχεια/επέκταση των θεμάτων "Ραδιοφωνικός Σταθμός R.E." και "Θερινό Σινεμά", ξεκινώ αυτό το θέμα για να προτείνουμε βιβλία οι διαβαστεροί που θα συμβάλλουν στην ανέλκυση του πνεύματος του Enfield-ά

 

Κάνω την αρχή με ένα ανάγνωσμα απόλυτα σχετικό με το προσφιλές μας σπόρ!

 

Οι Μηχανόβιοι: Iστορίες πάθους και αλητείας.

 

Δύο δημοσιογράφοι και μοτοσυκλετιστές πιάνουν γνωστούς και άγνωστους δικυκλιστές και τους βάζουν να διηγηθούν μία ιστορία που να αφορά μηχανή. Άλλες φορές ξεκαρδιστικό, άλλες τρομακτικό, άλλες φορές συγκινητικό , το βιβλίο είναι μία ωδή προς τη μοτοσυκλέτα, νομίζω θα σας αρέσει πάρα πολύ και ειδικά τους λίγο πιό μεγάλους θα τους πάει πίσω αρκετά χρόνια.

 

[noe]

Ωραίο θέμα κάπτεν, να ξεφύγουμε λίγο από την πίεση του χειμώνα που έρχεται.

Παναθεμά την πREσβυωπία μου, με κουράζει πια το διάβασμα.. :wacko:  

Έχω χρόνια να διαβάσω ολόκληρο βιβλίο, αλλά θα συνδράμω κι εγώ με ότι θυμάμαι:

 

Φέλιντε (Felidae) του Ακίφ Πιρίντσι (Akif Pirincci)

 

Ένα αστυνομικό θρίλερ με πρωταγωνιστές τις γάτες μιας γειτονιάς, αντιγράφω από την τελευταία σελίδα του βιβλίου:

 

" Ο Φράνσις, ο εξυπνάκιας γάτος με τις βελούδινες πατούσες, είναι καινούργιος στην περιοχή. Μαζί με το αφεντικό του τον Γκούσταβ, έχουν μετακομίσει σε ένα σπίτι που οι περίεργες μυρωδιές του και η ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του τον κάνουν αμέσως να διαισθανθεί ότι εκεί κάτι δεν πάει καλά. Και όταν λίγο αργότερα σε μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα, πέφτει πάνω σε ένα γάτο φριχτά δολοφονημένο, γίνεται πια φανερό ότι απαιτείται να μπει σε ενέργεια όλη η ευφυΐα του. Έτσι σιγά σιγά, κυλάει για τον αναγνώστη μια ιστορία της οποίας η αγωνία κόβει την ανάσα: μια ιστορία διαδοχικών φόνων και θρησκευτικών αιρέσεων, μια ιστορία με γάτες που βρίσκονται σε οργασμό, με κομπιούτερ με παρανοϊκές ιδέες και φαντασιώσεις παντοδυναμίας....

Ένα παραμύθι με ζώα, που όμως στο όλο ένταση και αγωνία τέλος του, αποκαλύπτει το τρομακτικό ηθικό κενό του ανθρώπου."

ISBN: 960-360-336-8 Εκδόσεις Πατάκη.

 

Το 1994 δημιουργήθηκε μια ταινία κινουμένων σχεδίων βασισμένη στο βιβλίο..

 

https://www.youtube.com/watch?v=_dqZwCxk_vk

 

 

[stekouros]

...το βιβλιο

http://s.protagon.gr/resources/2010-09/993article_1262162288-thumb-large.jpg

....ο συγγραφεας

http://3.bp.blogspot.com/-8VcbmiGFkfQ/VjNwuidOUDI/AAAAAAAAJpk/PRpkeS4EnuM/s320/C%25C3%25A9line.jpg

[Gigas]

Μέσα είμαι!!!!!!!

 

"Το Ζεν και η Τέχνη της Συντήρησης της Μοτοσικλέτας" του Ρόμπερτ Πίρσινγκ.

Ενα εξαιρετικά πυκνό ανάγνωσμα, μια φιλοσοφική ανάπτυξη των αρχαίων Ελληνων συγγραφέων, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, ένα road trip στην αμερικάνικη ύπαιθρο, ένα ταξίδι του νου και της ψυχής, μια σύγχρονη οδύσσεια η οποία εκτός απο αυτοβιογραφική αγγίζει τους πάντες σε διάφορα επίπεδα.

Το έχω διαβάσει πάνω από πέντε φορές, το πιάνω κατά καιρούς και πάντα βρίσκω κάτι που με εκπλήσσει.

Δεν ειναι εύκολο βιβλίο αλλά αξίζει τον κόπο!

 

Παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο, εκδόσεων Κάκτος.

Το απόσπασμα είναι σχετικά εύκολο αλλά όχι ενδεικτικό του συνόλου, η ανάγνωση του βιβλίου ξεκινάει κάπως έτσι και μπαίνει βαθιά, πολύ βαθιά σε φιλοσοφία που με κάποιον τρόπο έρχονται και δένουν με έναν θαυμαστό τρόπο με τον κόσμο της μοτοσικλέτας, της οδήγησής της και φυσικά και πάνω από όλα της συντήρησής της.

Αν σου αρέσει θα σου συνιστούσα να το ψάξεις!

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του ΡΟΜΠΕΡΤ ΠΙΡΣΙΓΚ ¨Το Ζεν και η τέχνη της συντήρησης της μοτοσικλέτας¨   ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

 

Όταν κολλάει η μηχανή, τα πιστόνια διαστέλλονται από τη μεγάλη θερμοκρασία, γίνονται πολύ μεγάλα για τα τοιχώματα του κυλίνδρου, σφηνώνουν, πολλές φορές λιώνουν, μπλοκάρουν τη μηχανή και τον πίσω τροχό και την κάνουν να ντεραπάρει.

Τη πρώτη φορά που μου κόλλησε, τινάχτηκα από τον μπροστινό τροχό κι αυτός που καθόταν πίσω μου, έπεσε απάνω μου.

Στα τριάντα ξεμπλοκάρησε κι άρχισε να προχωράει, αλλά εγώ σταμάτησα στην άκρη του δρόμου για να δω τι έφταιξε. Το μόνο που μπόρεσε να πει ο συνεπιβάτης μου, ήταν «Τι σούρθε και το 'κανες αυτό;»

Σήκωσα τους ώμους μου και τα είχα εξίσου χαμένα μ'αυτόν. Στεκόμουνα εκεί δίπλα στ' αυτοκίνητα που πέρναγαν με ταχύτητα γύρω μας, και κοίταζα σα χαζός. Η μηχανή ήταν τόσο ζεστή που ο αέρας γύρω της ζεματούσε. Όταν σάλιωσα το δάχτυλο μου και τ'ακούμπησα πάνω της, τσιτσίρισε σαν καυτό σίδερο. Γυρίσαμε σπίτι, όσο πιο αργά γινόταν, με τη μηχανή να κάνει «σκαμπιλίσματα», πράγμα που σήμαινε ότι τα πιστόνια δε χωρούσαν πια και χρειαζόταν γενική επισκευή.

Πήγα τη μοτοσικλέτα σε συνεργείο, γιατί πίστευα ότι δεν άξιζε τον κόπο ν'ασχοληθώ μόνος μου, ν'αγοράζω ανταλλακτικά και ειδικά εργαλεία και να μπλέξω με όλες αυτές τις πολύπλοκες λεπτομέρειες, αφού μπορούσα να βρω κάποιον άλλο να το κάνει για λογαριασμό μου, και σε λιγότερο χρόνο. Κάτι παρόμοιο μ'αυτό που πιστεύει ο Τζον.

Το συνεργείο ήταν διαφορετικό απ'αυτά που θυμόμουν. Οι μηχανικοί, που κάποτε έμοιαζαν με βετεράνους, τώρα έμοιαζαν με παιδιά.

Ένα ραδιόφωνο ξεφώνιζε στη διαπασών, κι αυτοί καλαμπούριζαν μεταξύ τους, μίλαγαν και δε μου 'διναν καμία σημασία.

Όταν κάποιος απ' αυτούς τελικά με πλησίασε, πριν καλά καλά ακούσει τα σκαμπιλίσματα των πιστονιών, είπε ξένοιαστα, «Α, μάλιστα. Πειράκια».

Πειράκια; Έπρεπε από κείνη τη στιγμή να καταλάβω τι επρόκειτο ν'ακολουθήσει.

Δύο βδομάδες αργότερα, πλήρωσα 140 δολλάρια λογαριασμό, και την οδήγησα σε χαμηλές ταχύτητες μέχρι να ρονταρισθεί. Μετά από χίλια μίλια την άνοιξα. Στα εβδομήντα πέντε μίλια την ώρα ξανακόλλησε κι ελευθερώθηκε πάλι στα τριάντα, όπως και την προηγούμενη φορά. Όταν τους την πήγα πίσω, με κατηγόρησαν ότι δεν τη ροντάρησα σωστά, και μετά από πολλούς καβγάδες, συμφώνησαν να την κοιτάξουν. Της ξανάκαναν γενική επισκευή και την έβγαλαν στο δρόμο να τη δοκιμάσουν μόνοι τους.

Τους κόλλησε.

Μετά την τρίτη επισκευή δύο μήνες αργότερα, άλλαξαν τα χιτώνια των κυλίνδρων, τοποθέτησαν μεγαλύτερα κύρια ζινγκλέρ στο καρμπυρατέρ, μείωσαν το χρονισμό του αβάνς για να μη ζεσταίνεται, και μου είπαν, «Μην την τρέχεις».

Ήταν γεμάτη γράσα και δεν έπαιρνε μπρος. Ανακάλυψα ότι είχαν αποσυνδέσει τα μπουζί, τα σύνδεσα μόνος μου, την έβαλα μπρος, κι αυτή τη φορά πράγματι χτυπούσαν πειράκια.

Δεν τα είχαν ρυθμίσει. Τους το υπέδειξα κι ο νεαρός βγήκε μ'ένα κλειδί λάθος ρυθμισμένο και γρήγορα γρήγορα έστριψε τα αλουμινένια καλύμματα της κεφαλής των βαλβίδων, καταστρέφοντας τα και τα δύο.

«Ελπίζω να 'χουμε κι άλλα τέτοια μέσα» είπε.

Κούνησα το κεφάλι μου.

Έφερε σφυρί και σκαρπέλο κι άρχιζε να τα κοπανάει για να τα βγάλει. Το σκαρπέλο τρύπησε το αλουμινένιο κάλυμμα κι έβλεπα ότι κοπάναγε κατ'ευθείαν την κεφαλή των βαλβίδων. Στο επόμενο χτύπημα του 'φυγε το σκαρπέλο και κοπάνησε κατ'ευθείαν την κεφαλή με το σφυρί, σπάζοντας ένα κομμάτι από το πτερύγιο ψύξης του κυλίνδρου.

«Σε παρακαλώ, σταμάτα», του είπα ευγενικά νιώθοντας σαν να έβλεπα εφιάλτη. «Δώσε μου μόνο μερικά καλύμματα και θα την πάρω έτσι, όπως είναι».

Έφυγα από κει μέσα σαν να με κυνηγούσαν, με πειράκια να χτυπάνε, κοπανημένα καλύμματα να κρέμονται, μες στα γράσσα, και καθώς οδηγούσα ένιωσα έναν άσχημο κραδασμό, μόλις πέρναγα τα είκοσι. Στη στροφή ανακάλυψα ότι δύο από τις τέσσερις βίδες και τα μπουλόνια που στερέωναν τη μηχανή έλειπαν, και από την τρίτη έλειπε το παξιμάδι. Ολόκληρη η μηχανή κρεμόταν από μια και μοναδική βίδα. Έλειπε ακόμα και η βίδα του τεντωτήρα της αλυσίδας κίνησης του εκκεντροφόρου, οπότε δεν υπήρχε ελπίδα να ρυθμιστούν τα πειράκια. Εφιάλτης.

Η σκέψη του Τζον, που παραδίδει την ΒΜW του στα χέρια τέτοιων ανθρώπων, είναι κάτι που δεν το έχω συζητήσει ποτέ μαζί του. Ίσως κάποτε θα 'πρεπε.

Λίγες βδομάδες αργότερα ανακάλυψα την αιτία που την έκανε να κολλάει. Ήταν μια μικρή περόνη των πενήντα δραχμών στο κύκλωμα λαδιού που είχε κοπεί κι εμπόδιζε το λάδι να φτάσει μέχρι την κεφαλή στις μεγάλες ταχύτητες....

Η ερώτηση «γιατί» γυρίζει και ξαναγυρίζει μέσα στο μυαλό μου κι έχει γίνει ο κύριος λόγος που θέλω να δώσω αυτό το Τσοτόκουα. Γιατί την κατακρεούργησαν έτσι; Αυτοί δεν ήταν άνθρωποι που δραπετεύουν από την τεχνολογία. Ήταν οι ίδιοι τεχνολόγοι. Κάθονταν να κάνουν μια δουλειά και την έκαναν σαν χιμπατζήδες. Δεν είχαν τίποτα το προσωπικό μαζί μου. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να έχουν. Και πάσχιζα να ξαναγυρίσω με τη φαντασία μου σ' αυτό το συνεργείο, αυτό το εφιαλτικό μέρος, για να θυμηθώ κάτι που θα μπορούσε να είναι η αιτία.

Το ραδιόφωνο θα μπορούσε να είναι κάποιο κλειδί στην υπόθεση. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι αυτό που κάνεις και ταυτόχρονα ν' ακούς ραδιόφωνο. Ίσως δε βλέπουνε τη δουλειά τους σαν κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη αλλά σαν κάτι που το μόνο που απαιτεί είναι το να στρίβεις κατσαβίδια. Αν μπορείς να στρίβεις τα κατσαβίδια σου ακούγοντας ραδιόφωνο, τα πράγματα είναι πιο ευχάριστα.

Η βιασύνη μπορεί να είναι ένα άλλο κλειδί. Κάνανε τις τσαπατσουλιές τους με τέτοιο τρόπο που δε βλέπανε ότι είναι τσαπατσουλιές. Βγάζεις περισσότερα λεφτά έτσι και δε σε νοιάζει αν τελικά σπαταλάς περισσότερο χρόνο ή τα κάνεις θάλασσα.

Αλλά το μεγαλύτερο κλειδί ήταν η έκφραση τους. Είναι δύσκολο να εξηγήσω τι εννοώ. Άνετη, φιλική, καλοπροαίρετη και χωρίς εμπλοκή. Ήταν σαν θεατές. Σου 'διναν την αίσθηση ότι μπήκαν εκεί μέσα τυχαία και κάποιος τους έβαλε στο χέρι ένα γαλλικό κλειδί. Δεν υπήρχε ταύτιση με τη δουλειά. Δεν έλεγε κανείς τους μέσα του «είμαι μηχανικός». Στις πέντε το απόγευμα, ή όποτε άλλοτε έληγε το ωράριο τους, «το κόβουν λάσπη», και μέχρι την άλλη μέρα δε σπαταλάνε ούτε μια σκέψη για τη δουλειά τους. Στην πραγματικότητα δε σπαταλούσαν ούτε μια σκέψη, ούτε την ώρα που δούλευαν. Με τον τρόπο τους κατάφεραν αυτό που καταφέρνουν ο Τζον με τη Σίλβια. Συμβιώνουν με την τεχνολογία χωρίς να 'χουν καμία σχέση μαζί της. Ή μάλλον έχουν κάποια σχέση, αλλά ο εαυτός τους μένει έξω απ' αυτό, απόμακρος και χωρίς πραγματική επαφή. Έχουν σχέση αλλά χωρίς να νοιάζονται.

Όχι μόνο αυτοί οι μηχανικοί δε βρήκαν τη σπασμένη περόνη, αλλά κι αυτός που την είχε σπάσει ήταν σίγουρα μηχανικός τοποθετώντας το πλαϊνό κάλυμμα λανθασμένα. Θυμάμαι ότι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης μου είχε πει ότι ο μηχανικός του τον πληροφόρησε ότι το κάλυμμα έμπαινε με δυσκολία. Γι'αυτό δεν έμπαινε. Το βιβλιαράκι με τις οδηγίες προειδοποιούσε σχετικά μ' αυτό, αλλά, όπως κι άλλοι, βιαζόταν υπερβολικά για να το προσέξει ή δεν τον ένοιαζε.

Όταν ήμουνα στη δουλειά, σκεφτόμουν αυτήν ακριβώς την απουσία νοιασίματος που υπήρχε στα εγχειρίδια των ψηφιακών υπολογιστών που έβγαζα. Το επάγγελμα μου είναι να γράφω και να εκδίδω τεχνικά εγχειρίδια, κι αυτή τη δουλειά την κάνω έντεκα μήνες το χρόνο. Ξέρω ότι είναι γεμάτη λάθη, ασάφειες, παραλείψεις και πληροφορίες τόσο μπερδεμένες που πρέπει να τα διαβάσεις έξι φορές πριν βγάλεις κάποιο νόημα. Αυτό όμως που μ' εντυπωσίασε για πρώτη φορά ήταν αυτή ακριβώς η στάση του θεατή που είχα δει και στο συνεργείο. Είναι εγχειρίδια για θεατές. Αυτή η στάση είναι το κύριο στοιχείο της δομής τους. Κάθε τους γραμμή σου δηλώνει «Να η μηχανή, απομονωμένη στο χώρο και το χρόνο απ' oτιδήποτε άλλο στο Σύμπαν. Δεν έχει καμία σχέση μαζί σου, δεν έχεις καμία σχέση μαζί της, πέρα από το να γυρίζεις κάποιους διακόπτες, να διατηρείς προκαθορισμένες τάσεις, να ελέγχεις τις συνθήκες σφαλμάτων...» και λοιπά και λοιπά. Αυτό είν' όλο. Η στάση των μηχανικών απέναντι στη μηχανή δεν ήταν διαφορετική από τη στάση των εγχειριδίων απέναντι στη μηχανή, ή από τη δική μου όταν τους την πήγα. Είμαστε όλοι θεατές. Και κατάλαβα ότι δεν υπάρχει ούτε ένα εγχειρίδιο που να καταπιάνεται με την ουσία του θέματος της συντήρησης της μοτοσικλέτας. Το να νοιάζεσαι γι'αυτό που κάνεις ή το θεωρούν ασήμαντο ή το παίρνουν σα δεδομένο.

Σ'αυτό το ταξίδι νομίζω ότι αυτό θα 'πρεπε να το προσέξουμε, να το ψάξουμε λιγάκι για να δούμε αν αυτός ο παράξενος διαχωρισμός ανάμεσα σ' αυτό που είναι ο άνθρωπος και σ' αυτό που κάνει μπορεί να περιέχει κάποια κλειδιά σχετικά με το τι στράβωσε στον εικοστό αιώνα. Δε θέλω να το βιαστώ. Αυτή ακριβώς η βιασύνη είναι μια από τις στάσεις που δηλητηριάζουν τον εικοστό αιώνα. Όταν θέλεις να κάνεις κάτι βιαστικά σημαίνει ότι δε σ' ενδιαφέρει πια, και θέλεις ν' ασχοληθείς με κάτι άλλο. Θέλω να το πλησιάσω αργά, αλλά προσεκτικά και διεξοδικά, με την ίδια διάθεση που είχα λίγο πριν εντοπίσω τη σπασμένη περόνη. Αυτή η διάθεση με βοήθησε να τη βρω. Τίποτ' άλλο.

Ξαφνικά παρατήρησα ότι η γη γύρω μας έχει γίνει εντελώς επίπεδη σαν Ευκλείδειο πεδίο. Ούτε ένας λόφος, ούτε μια καμπύλη πουθενά. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε μπει στην κοιλάδα του Κόκκινου ποταμού. Πολύ σύντομα θα μπούμε στη Ντακότα.

[Αντωνης Σταθακης]

Κουραστηκα...αλλα αξιζε τον κοπο.Αντε τωρα να ξαναπαμε σε συνεργειο!!

[elifain]

Έφτυσα αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα (ακούγοντας Σάκη) για να το τελειώσω και μπορώ να πω με σιγουριά πως δεν "έπιασα" το ζεν... ίσως πρέπει να το ξαναδιαβάσω...

[Gigas]

Σόρρυ αγόρια!!!
Βιβλίο είναι :)

[Gigas]

Κουραστηκα...αλλα αξιζε τον κοπο.Αντε τωρα να ξαναπαμε σε συνεργειο!!

Ο Στέκουρος τόσο καιρό το φωνάζει :)

[stekouros]

Που το ηυρες...αυτο το βιβλιο ρε θηριο?!

[Gigas]

Που το ηυρες...αυτο το βιβλιο ρε θηριο?!

Το έχω στην κατοχή μου εδώ και πάνω απο μια 25ετία, μάλιστα από άλλον εκδοτικό οίκο και με άλλο εξώφυλλο, ακόμη και άλλον τίτλο.

http://www.spaniabiblia.gr/zen-kai-motosukleta-p-24872.html

Τουλάχιστον, στην νεώτερη έκδοση απέδωσαν σωστά τον τίτλο και απόφυγαν τα πιασάρικα :)

[Gigas]

Από ελληνικά και μάλιστα για παιδικό κοινό, απλά αναφέρω και δεν ξέρω τίποτα άλλο έχουμε τον

Πασχάλη Τσαρούχα να μας συστήνει τον Μπίλη τον Καντίλη (!!!) να τρέχει στα MotoGP ή να γνωρίζει τα μέτρα ασφαλείας ή να τρέχει στο Paris-Dakar.

Κάτι σαν τον Καραγκιόζη Φούρναρη και μετά Αστροναύτη δηλαδή και δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη, άσε που με χαλνάει πολύ και η διαφήμιση της BP στο εξώφυλλο.....

Επεξεργάσθηκε Νοέμβριος 25, 2015 από το μέλος Gigas

[elifain]

Σόρρυ αγόρια!!!
Βιβλίο είναι :)

Για το βιβλίο λέω ρε.. το έχω κι εγώ αρκετά χρόνια.

[Gigas]

Ως συνέχεια/επέκταση των θεμάτων "Ραδιοφωνικός Σταθμός R.E." και "Θερινό Σινεμά", ξεκινώ αυτό το θέμα για να προτείνουμε βιβλία οι διαβαστεροί που θα συμβάλλουν στην ανέλκυση του πνεύματος του Enfield-ά

 

Κάνω την αρχή με ένα ανάγνωσμα απόλυτα σχετικό με το προσφιλές μας σπόρ!

 

Οι Μηχανόβιοι: Iστορίες πάθους και αλητείας.

 

...

Καπετάνιο, ωραίο φαίνεται...

Μόλις έριξα μια ματιά...

Εδώ ο πρόλογος και καναδυό ιστοριούλες από τις αρχικές (βελάκι δεξιά για να πας στην επόμενη σελίδα...)

http://issuu.com/kastaniotis_editions/docs/name5f61c4?e=0/9645412

[Gigas]

Εδώ ο πρόλογος και καναδυό ιστοριούλες από τις αρχικές (βελάκι δεξιά για να πας στην επόμενη σελίδα...)

http://issuu.com/kastaniotis_editions/docs/name5f61c4?e=0/9645412

Και εδώ ακόμη μερικές ιστοριούλες από την σελίδα 35 του Pdf

http://www.protothema.gr/files/1/kyriakatikoPDF/287bf.pdf

Επεξεργάσθηκε Νοέμβριος 25, 2015 από το μέλος Gigas

[Gigas]

Ματιές στον Κόσμο

Δημήτρης Παπανδρέου

 

Κλικ επάνω στην εικόνα για περισσότερες πληροφορίες.

Επεξεργάσθηκε Δεκέμβριος 18, 2015 από το μέλος Gigas

[ΑΛΠΙΚΟΣ ΤΡΙΤΩΝ]

Άλλη Μια πρόταση. .

 

 

http://lykosbook.gr/%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CE%B1%CF%82/

 

http://www.bikeit.gr/articles/world-news/8033-nea-kosmou-2016-sto-stoma-tou-likou-vivlio-lazaros-alexakis.html

[noe]

 

 

μου άρεσε πολύ το χρώμα της φωνής της Σαπφούς..!!

[mikezante]

Από τον Ζακυνθινό Αρχιτέκτονα/φιλόσοφο/μηχανόβιο/ Νίκο Λυκούρεση.

 

Ένα λεύκωμα γεμάτο φωτογραφίες, σχέδια και γνωμικά για τη σχεση μοτοσυκλετας-έρωτα.

 

[hawklord]

Αυτά είναι...

Η πρώτη φωτό έχει την αγαπημένη μου μηχανή (Sunbeam S7) και η τελευταία φωτό το αγαπημένο μου σημείο του γυναικείου σώματος...

[barbaGiannis]

On 25/11/2015 at 1:28 PM, Captain Kouk είπε:

Ως συνέχεια/επέκταση των θεμάτων "Ραδιοφωνικός Σταθμός R.E." και "Θερινό Σινεμά", ξεκινώ αυτό το θέμα για να προτείνουμε βιβλία οι διαβαστεροί που θα συμβάλλουν στην ανέλκυση του πνεύματος του Enfield-ά

 

Κάνω την αρχή με ένα ανάγνωσμα απόλυτα σχετικό με το προσφιλές μας σπόρ!

 

Οι Μηχανόβιοι: Iστορίες πάθους και αλητείας.

 

Δύο δημοσιογράφοι και μοτοσυκλετιστές πιάνουν γνωστούς και άγνωστους δικυκλιστές και τους βάζουν να διηγηθούν μία ιστορία που να αφορά μηχανή. Άλλες φορές ξεκαρδιστικό, άλλες τρομακτικό, άλλες φορές συγκινητικό , το βιβλίο είναι μία ωδή προς τη μοτοσυκλέτα, νομίζω θα σας αρέσει πάρα πολύ και ειδικά τους λίγο πιό μεγάλους θα τους πάει πίσω αρκετά χρόνια.

 

μου το έφεραν δώρο.......... Σε κανα μήνα θα σας πω εντυπώσεις ;)

[elifain]

Να γράψουμε και το δικό μας βιβλίο. Ιστορίες υπάρχουν πολλές!

[noe]