Παναγιώτης Ράμος

Είπα να κάνω μια σύνοψη από τα μοτο-ταξίδια και τις μοτο-εκδρομές που έκανα στα 20 χρόνια της δίτροχης ζωής μου. Κι αυτό γιατί με ενδιέφερε να ενσωματωθεί υλικό (κυρίως φωτογραφίες) από τις παλαιότερες εποχές, τότε που δεν είχαμε dashcam, webcam, smartphones, google maps κι όλα αυτά τα τεχνολογικά καλούδια... Τότε που ξεκινήσαμε να πάμε στην Πράγα κι όταν φτάσαμε εκεί, ρίχνει ο ένας την ιδέα: δεν πάμε και στο Βερολίνο; Έτσι, μ' ένα χάρτινο χάρτη που ήταν άχρηστος όταν έμπαινες σε μια μεγάλη πόλη... Και καλά κάναμε που πήγαμε, γιατί μια άλλη φορά δεν ξέρει κανείς αν θα υπάρξει... Θυμάμαι που σε μια στάση για καφέ, συναντηθήκαμε με μια ομάδα αυστριακών μοτοσικλετιστών που είχαν στην παρέα τους και μια γυναίκα μ' ένα Honda CB 500. Κι όταν με είδαν να καβαλάω το ίδιο μηχανάκι χαμογέλασαν συμπονετικά και με ρώτησαν: -Καλά, πως ταξίδεψες απ' την Ελλάδα μ' αυτό το μηχανάκι; -Γιατί, τι έχει; απάντησα. -28 άλογα δεν είναι λίγα; -28 άλογα έχει της κυρίας, το «πνιγμένο». (Σε κάποιες χώρες -μεταξύ αυτών και η Αυστρία- τα «έπνιγαν» για να μπορούν να τα οδηγούν με δίπλωμα Α1). Γέλασα και του είπα: 58 άλογα είναι αρκετά για να ταξιδέψεις; Ε, τόσα βγάζει το δικό μου! Ωραίες εποχές, τίμια μηχανάκια! Μετάνιωσα σα σκύλος που το 'δωσα! Φαντάσου ότι το σημερινό CB 500, με Euro5, καταλύτες και σού 'πα-μού 'πες, βγάζει 47! ΥΓ. 1. Κομμάτια από τα τελευταία θεματικά βιντεάκια που μοιράστηκα μαζί σας θα δείτε να επαναλαμβάνονται, αλλά τα τσεκούρεψα για να μη γίνονται βαρετές οι επαναλήψεις... ΥΓ. 2. Από την Πράγα, όπως και από άλλα ταξίδια (γύρος Πελοποννήσου) δεν υπάρχει υλικό. Υπάρχει, σαν την ωραία κοιμωμένη σε έναν «χτυπημένο» σκληρό που περιμένω πότε θα μου περισσέψει ένα 500άρικο για να πληρώσω για την ανάκτηση των δεδομένων... Απολαύστε τα:

Χρόνια πολλά, με υγεία και πολλά μοτο-ταξίδια!

https://www.bloomberg.com/news/features/2020-10-14/india-s-royal-enfield-motorcycle-is-coming-after-harley-davidson-hog?srnd=premium%3Futm_source%3Dfacebook&utm_medium=cpc&utm_campaign=content&utm_content=indianharley&fbclid=IwAR2WS692uFAFK8b2JxXD0pVGyhD7lBw3f5DFWu1u5Hhly-fktS4oMrxJYUY

Στο θέμα «Κοσκίνισμα τιμονιού» που είχα ξεκινήσει πριν ένα-δυο μήνες, η συζήτηση πήγε στα ελατήρια της μπροστινής ανάρτησης. Επειδή έχω ακόμα μερικά ερωτήματα/διευκρινίσεις, για να σας ζαλίσω ανοίγω το παρόν θέμα, ώστε, κάθε φορά που χρειάζεται να επανέλθω, να μην αναρωτιέμαι: «που είχαμε μιλήσει για ελατήρια;»... Ο φίλος @bbk είχε μερικές προτάσεις για ψάξιμο, https://www.wemoto.com/bikes/royal_enfield/bullet_500_classic_efi/12-14/ http://www.hagon-shocks.co.uk/catalog/config.aspx?TypeID=T ο γερμαναρας https://www.wirth-federn.de/marken/royal-enfield/ να και απο τον μπεη https://www.ebay.de/sch/i.html?_from=R40&_trksid=m570.l1313&_nkw=wirth+federn+royal+enfield&_sacat=0 και τον ευχαριστώ και πάλι, ωστόσο κάθε περαιτέρω ψάξιμο δημιουργεί νέα ερωτήματα, όπως: Είναι βέβαιο ότι τα after market ελατήρια είναι πιο σκληρά από τα «μαμίσια»; Υπάρχουν κάπου γραμμένα τα χαρακτηριστικά των εργοστασιακών (και ποια είναι αυτά;) ώστε να είναι δυνατή η σύγκριση με τα after market; Ευχαριστώ προκαταβολικά για τις απαντήσεις σας που θα βοηθήσουν στη σωστή επιλογή, γιατί το κόστος δεν είναι αμελητέο! (από 100€ και πάνω).

Στην τελευταία κυριακάτικη βόλτα η Enfield παρουσίασε τα εξής συμπτώματα: ένα φύσημα από εμπρός, σκασίματα της εξάτμισης και μείωση απόδοσης. Τα συνδυάζεις όλα μαζί και λες: εξάτμιση! Φτάνοντας στο σπίτι, (μετά από 200 χλμ) έσφιξα προσεκτικά τα δύο παξιμάδια που συγκρατούν το λαιμό της εξάτμισης στον κύλινδρο. Δυο μέρες μετά, ξανά σκασίματα της εξάτμισης. Πάω σε εξατμισά της Δράμας που ασχολείται και με εξατμίσεις μοτοσικλετών. Για να μη σας κουράζω, το αποτέλεσμα ήταν αυτό που φαίνεται στη δεύτερη εικόνα: καμένο και κομμένο το ζουάν από περμανίτη! Ευτυχώς, ο καλός εξατμισάς είχε την ιδέα να ψάξει ανταλλακτικό στο συνεργείο της Yamaha της Δράμας και ευτυχέστερα βρέθηκε ένα ιδίας διαμέτρου (45mm, εξωτερική διάμετρος) ανταλλακτικό, με περμανίτη περιτυλιγμένο με μέταλλο, πολύ καλύτερης ποιότητας από το μανίσιο ινδικό. Απ' όσο έψαξα στο διαδίκτυο, ο κωδικός (που δε διαβάζεται ολόκληρος στο σακουλάκι) που ταιριάζει περισσότερο είναι της Yamaha RD 500 LC του 1985 !!! Όσοι γεννήθηκαν πριν το 1970 θα το θυμούνται!!!

Συνάδελφοι, παρακαλώ τα φώτα σας! Είναι η τρίτη φορά που μου συμβαίνει να μην αποκρίνεται το ρελέ της μίζας στο πρώτο ξεκίνημα. Πεθαμένο. Σα να μη υπάρχει. Την πρώτη φορά έκλεισα και ξανάνοιξα τους διακόπτες (κεντρικό και ασφαλείας) μια δυο-φορές και έτσι πήρε. Τη δεύτερη φορά το παιχνίδι με τους διακόπτες δεν έπιασε: έβαλα μπρος με σπρώξιμο! Την τρίτη, μου 'ρθε η φαεινή ιδέα να πατήσω τη μίζα με κατεβασμένο πλαγιοστάτη και ως δια μαγείας το ρελέ ανταποκρίθηκε. Με το ανέβασμα του πλαγιοστάτη πήρε με τη μία. Διευκρινίζω: α) Η μπαταρία είναι μετρημένα κανόνι. β) Το νάζι το κάνει μόνο στο πρώτο ξεκίνημα! Χίλιες φορές να σβήσεις και να ξαναπατήσεις τη μίζα στη συνέχεια θα πάρει μια χαρά.